Wat voorafging
- 18.30 u. Ik kom thuis van m’n werk en Stef zit in fietskledij aan zijn computer, bezig met een route op zijn fiets-GPSje te zetten. Drukke werkdag gehad, maar wil toch nog gaan fietsen. Een beetje geënerveerd, het lukt niet zo snel als hij verwacht had. Computer loopt vast, dan maar met PC van Charlotte proberen... enfin, beetje stress want hij moet vóór 19 u bij de fietsenmaker in Koksijde zijn om zijn fiets met nieuwe tandwielen op te halen. Hij zou en moest die avond nog eens uittesten of het nu beter zou gaan om de heuvels op te geraken, met die derde versnelling op zijn voorste tandwiel.
- 18.50 u. Vlug nog een zoen, stapt uit de garage met helm in zijn hand. Ik roep nog: "heb je licht op je fiets?", hij: "zal niet laat zijn, klein toertje maar". Net op tijd bij de fietsenmaker. Fiets inladen en met de auto naar Vleteren. Vandaar een ritje naar het Heuvelland.
- 19.10 u. Ik zit met Charlotte en Louis te eten. Stef belt. ‘Ja, Sorry dat ik daarstraks zo snel weg was, had beetje haast, moest op tijd zijn hé voor de fietsenmaker’. Ik: "We zitten aan tafel. En al lachend vraag ik: waarom bel je nu eigenlijk?"; Stef: "Gewoon om te zeggen dat ik niet laat zal zijn en dan zelf mijn vlees wel zal bakken.."; "OK, voorzichtig hé. Daag".
- 21.27 u. Telefoon. Echter, niet Stef aan de lijn, maar de Gendarmerie Française.
- "Vous êtes l’épouse de Stef Dekien?
- "Uw man heeft een ongeval gehad met de fiets. Kun je z.s.m. naar de plaats van het ongeval komen."
- "Is het ernstig? Kan ik hem spreken?"
- "Neen, hij is bij de Pompiers."
- "Waar is het gebeurd?"
- "In Abele, kruising Rue de la Gare en Fransvlaanderenweg." (Ken ik heel goed, ben opgegroeid in Abele…)
- "Kom zo snel mogelijk naar hier, maar kom niet alleen. Is er iemand die jou kan brengen?"
- "Waarom? Is het dan zo ernstig."
- "We kunnen voorlopig niets zeggen mevrouw."
Hoe hebben ze me gevonden
Telefoon van Stef zat in zijn achterzakje, gelukkig niet geblokkeerd met code. Laatste sms die hij die avond 20u08 ontvangen had van Dirk Goens, basket trainer van Louis, was eerste contact. Ze hebben Dirk gevraagd van wie deze telefoon was en of hij een nr. had van een familielid van Stef. Het nummer van onze zoon Louis werd dan doorgestuurd naar GSM van Stef. Dan hebben ze in de telefoon van Stef gezocht naar nog een 'Dekien' en zijn zo bij Peter Dekien, zijn broer terechtgekomen. Hem gebeld en gevraagd of hij mijn nummer kon geven. Peter uiteraard ook geïnformeerd waarom ze met de telefoon van zijn broer belden... "We kunnen nu niets zeggen."
Op weg naar Abele
Even wist ik niet goed wie ik op dat late uur kon bellen om naar daar te rijden; maar Louis zei direct nonkel Bart en tante Do. Charlotte was op dat moment gaan babysitten. Direct dan mijn broer gebeld om met mij naar Abele te rijden. Bart en Do pikken mij op om 22.00 u. Peter, Stef zijn broer rijdt van Torhout naar Abele. Half uurtje later zijn we op de plaats van het ongeval, Fransvlaanderenweg. In de verte zien we de zwaailichten, auto nog op het wegdek… bang kijken of er een wit tentje staat… neen…
Politie Ieper is nu ook aanwezig. Doordat de Franse politie er eerst was, werd het ziekenhuis in Rijsel verwittigd en hebben ze Stef per helikopter naar het Universitair Ziekenhuis in Rijsel overgevlogen. Zou direct in coma geweest zijn, wel blijven ademen. Heel veel bloed verloren.
Wij (Bart en Do en Peter) rijden naar Rijsel. Daar aangekomen om 23.00 u opgevangen in klein wachtzaaltje door verpleegster die ons vertelt dat de situatie heel ernstig is, maar dat ze nog niets kan zeggen. Ze zijn met de onderzoeken bezig en straks komt de arts met meer uitleg. Straks werd…. 2.00 u. Arts maakt duidelijk dat situatie heel ernstig is. Heel veel breuken (bekken, bovenarm, ribben, meerdere breuken in gezicht), longperforaties, ligt in coma, moet enorme slag op zijn hoofd geweest zijn. Stef ligt op intensieve zorgen en kan niet overgebracht worden.